Κατάλογος αρχείων

Είναι κάποιοι άνθρωποι που δεν έχουν ζήσει…
Ή έχουν ζήσει πολύ, τόσο πολύ και τόσο άσχημα όμως, που είναι σαν να μην έχουν ζήσει καθόλου αφού από κάποιο σημείο κι έπειτα, αυτός που δεν έζησε κι αυτός που έζησε λάθος, καταλήγουν στα ίδια.
Ο δεύτερος επειδή έχει πονέσει για τις επιλογές του, από τη μια προσπαθεί ν’ αγνοήσει το χτες και από την άλλη αρνείται το σήμερα
Κι επειδή το αρνείται χωρίς να μπορεί ν’ αρνηθεί τη ζωή, αγκιστρώνεται από τις ζωές των άλλων. Ντύνεται τις δικές τους ζωές, φοράει τους δικούς τους ρόλους, παθιάζεται στην κυριολεξία σαν να πρόκειται για τον ίδιο. Υποφέρει. Και το χειρότερο. Επειδή αυτός ξέρει ίσως καλύτερα τους κανόνες του παιχνιδιού – ή τουλάχιστον έτσι νομίζει- υποφέρει περισσότερο από αυτόν που ζει την κατάσταση, που περνάει το πρόβλημα.
Κι είναι φορές, πολλές φορές που η φαντασία του τρέχει. Τρέχει τόσο που εκεί όπου το πρόβλημα δεν υπάρχει, το γεννάει από την αγωνία του να ζήσει κάτι το ιδιαίτερο. Να βάλει ένταση κι ενδιαφέρον στην χωρίς ενδιαφέροντα που θα ήθελε ζωή του. Φτιάχνει μύθους, ιστορίες, που αφορούν άλλους, βρίσκει ανύπαρκτους και υπαρκτούς κινδύνους που τον παραμονεύουν, παίζει το ρόλο του ήρωα που τους σώζει κι ύστερα, αυτό-επιβεβαιώνεται και δίνει συγχαρητήρια στον εαυτό του για όσα προμάντεψε, για όσα κατάφερε να προτρέψει και να αποτρέψει.
Και αποθεώνεται. Στο δικό του καθρέπτη που υπάρχει το δικό του κοινό, για να χειροκροτήσει πάντα τον καλύτερο εαυτό του.
Ποιος είναι; Ποια η ταυτότητά του που με αγωνία ψάχνει στη σύμπτωση με ζωές άλλων ή ….στ’ ασύμπτωτο του χαρακτήρα τους με ‘κείνον;
Τι έχει; Τι δεν έχει;
Που τριγυρνάει προσπαθώντας ν’ αποκτήσει αυτά που δεν έχει;
Είναι εκείνος. Ο…. χωρίς ταυτότητα….. ή… με πολλές, μα τόσες πολλές πλαστές ταυτότητες που και ο ίδιος έχει μπερδευτεί για την αυθεντική.
Είναι ο σεσημασμένος κλέφτης.
Αυτός που ζει…. ΚΛΕΜΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ!!!!!!!