Βιαστικό μονοπάτι
Αλυσίδες βαριές της ψυχής μου οι κραυγές
χέρια πόδια με έχουν δεμένη.
Μέχρι τώρα ζητούσα πνοή ζεστασιάς
μα δεν ξέρω τι με περιμένει.
Είναι λάβαρα, ζήτω κι αγέρα σιωπή
η πληγή που μπροστά μου πλανιέται
την καρδιά μου όμως ποιος μπορεί να την δει
που χρόνια ολόκληρα μονάχη χτυπιέται.
Μια στοά ξετυλίγει βιαστικό μονοπάτι
και τον δρόμο μου δείχνει να φύγω
τρομαγμένη αρχίζω να τρέχω λοιπόν
από όλους σας πια να ξεφύγω.
Σαν μαχαίρι που κόβει στα δυο το χαρτί
κόβω έτσι την άλλη ζωή μου
από τώρα και μπρος ξεκινώ πια κι εγώ
το ταξίδι της άλλης ψυχής μου.
Άδεια βαγόνια
Μάτια παλάτια, φως τ’ ουρανού
Κι αυτά τα δάκρυα, διαμάντια που κυλούν
Προσπαθώ να τ’ αγγίξω, να τα νιώσω καυτά
Να τα φιλήσω να πιω απ’ αυτά.
Μάτια του κόσμου, πόρτες κλειστές
Ζωντανοί επιβάτες στο τρένο του χτες
Της ψυχής αηδόνια, τραγουδούν σιωπηλά
Λόγια αγάπης στις χορδές της καρδιάς.
Φωτιές, ζωγραφιές, λάμψη ήλιου σεμνού
Γέλιο παιδιού, τη στιγμή του κρυφτού
Ήχος μπαλάντας σε ξέφρενες νότες
Κλειδιά λογικής στης τρέλας τις πόρτες.
Στα δυο μου χέρια σαν χέλια γλιστρούν
Σαν να έχουν φωνή θέλουν ν’ ακουστούν
Άδεια βαγόνια σαν θλίψης κελιά
Και το μονοπάτι ζητούν της καρδιάς.
Ε.Φ. 10/05/2012
Αλήθειες ζωής
Όνειρα κι ελπίδες ταξιδεύουν
ως τον ουρανό μου θ’ ανεβούν
στάχτες απ’ τα δάκρυα θα πέσουν
που όλα αυτά τα χρόνια με πονούν.
Αλήθειες ζωής, αλήθειες και ψέματα
Αλήθειες που πονάνε τις μέρες που κυλάνε
και όλα τ’ άλλα ψέματα.
Αλήθειες ζωής αλήθειες και ψέματα
όλα μαζί όλα αυτά
στης ψυχής τ’ αφανέρωτα.
Από αγάπες κι έρωτες που πήρα
Ψέμα, λάθη και υπερβολές
Χόρτασα τ’ ατέλειωτα ταξίδια
την υποκρισία στις ψυχές.
Αλήθειες ζωής, αλήθειες και ψέματα
Αλήθειες που πονάνε τις ώρες μου μετράνε
Στης μοίρας τ’ αφανέρωτα.
Αλήθειες ζωής αλήθειες και ψέματα
όλα μαζί όλα αυτά
στα παιχνίδια που έμαθα.
Ειρήνη Φραγκάκη
Μια μικρή αναπνοή
ένα χαδί βαθύ
της ψυχής μου ταξιδεύουν τα τρένα.
Ένας ήχος μακρύς
στη μικρή μου πληγή
κυνηγάω εδώ και χρόνια εσένα.
Δύναμη της ψυχής
Ξαφνικά τριγυρνάς στην ζωή μου ξεσπάς
δεν αντέχω άλλο νεύρα σπασμένα
δύναμη της ψυχής αλλαγή της φωνής
μα είναι πάντα τα χέρια ενωμένα.
Δώσμου φως
Κοίτα φως
κάνε λάθος και κάντο για μένα.
Αναγκαία φυγή
μακριά μου εσύ
κι όλα μοιάζουν καράβια αραγμένα.
Σταματάς μια στιγμή
ίδια η διαδρομή
κι είν' τα κύματα φουρτουνιασμένα.
Ειρήνη Φραγκάκη
Είμαστε ακόμα πολλοί
Σάπια τα πρόσωπα κι οι συνειδήσεις
σάπια τα όνειρα που θες να μου πουλήσεις.
Άνοιξες πόλεμο μα δεν θα νικήσεις
απόψε νικάω εγώ.
Λάσπη μου πέταξες μα εγώ σε πίστεψα
λάσπη τα λόγια σου και δεν γαλήνεψα.
Γυρνάω την πλάτη μου δεν θα νικήσεις
απόψε νικάω εγώ.
Την Ελλάδα μου θες να μου κλέψεις
την πατρίδα μου, μα δεν θ’ αντέξεις,
είμαστε ακόμα πολλοί.
Την Ελλάδα αν θέλεις να πάρεις
με τους Έλληνες δεν μπορείς να τα βάλεις,
Είμαστε ακόμα πολλοί.
Όνειρα έκανα και μου τα σκότωσες
όνειρα μου ‘ταξες μα μου τα πρόδωσες,
μα τώρα νικάω εγώ.
Λήστεψες τ’ αύριο το αιχμαλώτισες
λήστεψες, σε κανέναν δεν λογοδότησες,
μα τώρα νικάω εγώ.
Την Ελλάδα μου θες να μου κλέψεις
την πατρίδα μου, μα δεν θ’ αντέξεις,
είμαστε ακόμα πολλοί.
Την Ελλάδα αν θέλεις να πάρεις
με τους Έλληνες δεν μπορείς να τα βάλεις,
Είμαστε ακόμα πολλοί.
Ειρήνη Φραγκάκη
12/06/2012
Ψυχή
Στης αφεντιάς την πλάνεψη και στου χαμού το λόγο
στης λύπης το στεφάνωμα και στης αυγή χαρά
όλων τα μάτια έβλεπα και πίστεψα σε σένα
και την ελπίδα έβαλες μες στην καρδιά ξανά.
Σταμάτησε η σκέψη μου στης θλίψης το πηγάδι
Να με ποτίσει θέλησε, γλυκό αγνό πιοτό
Σαν εκιονά που μου ‘δινε η μάνα με το γάλα
Κι εγώ απόμακρη συχνά αρνιόμουνα να πιω.
Λαγούμιασε ο ορίζοντας και δάκρυσε η ζήση
Από την μίζερη ζωή που μου ‘δωκε να ζω
Μα ‘γω πήρα την δύναμη των αλλωνών ανθρώπων
Απού στα μάτια είδα ψυχή και στην καρδιά φτερό!
Και ήπηρα τη τη ζωή απ’ τα μαλλιά άρπαξά τη
Της λησμονιάς αφέντρας της εγίνηκα η τρελή
Μα που να το εγάτεχα ότι η ζωή εχάθει
Και ότι κάποιοι απάνθρωποι γινήκανε μισοί.
Στάσου φωνάζω στην καρδιά, στάσου περίμενέ με
Εγώ τα όπλα αμαχητί δεν άφηκα ποτές,
Ούτε ελύγισα μπροστά στης μάχης τη σαπίλα
Στάσου και σου ‘ρχομαι ξανά κι α θες κι αμά δε θες.
Έλα να το βαστάξουμε το λάβαρο τσι νίκης
Έλα κι είναι ξοπίσω μας η βάρβαρη ζωή
Άστην εκειά να πορπατεί άστη να ντουχιουντίζει
Έλα κι η πείνα έχει τροφή που δίνει στη ψυχή.
Λογάριασε πως η ματιά των αλλωνώ αθρώπω
Μίσεψε μπρος στα κάλη σου και τη χλωμή θωριά
Επόνεσε κι αφέντεψε με λύρες και τραγούδια
Και σήκωσε τη νίκη ντως με άγρια ομορφιά.
Δεν απαρνήθηκα ποτέ ότι κι εγώ φοβούμαι
Μα θέλω να ‘μαι μαχητής γιατί είμαι Κρητικιά
Και δε λογιάζει Κρητικού να νιώθει τέτοιο φόβο
Γιατί όλοι εμείς την έχουμε τη νίκη στην καρδιά!
Κι έχω ψυχή στα στήθια μου δε σκύβω το κεφάλι
Και δε μπορώ τα χνάρια μου ν’ αφήσω πίσω ετσά
Μήδε λερώνω την καρδιά μήδε θα τη χαρίσω
Άντε να μου την πάρετε ανε σας εβαστά.
Και δίνω σας το λόγο μου πως άμα την εβρείτε
Θα κάμω θέλει ταραχή απού βροντοχτυπά
Εκειά απού την ήκρυψα και σφιχτοσφάλισά ντη
Χίλια κομμάτια θα γενεί από το σαματά.
Ειρήνη Φραγκάκη
Κομμάτια
Σκίστηκε τ’ όνειρο κομμάτια έγινε
ακροβατούσα ανάμεσα στο μαύρο και στο γκρι
λευκό πουθενά.
Τσάκισε τ’ όνειρο θρύψαλα έγινε
Κι έμεινα εκεί να περιμένω το γιατί
Απάντηση καμιά.
Ονειροβατώ κι ακροπατώ σ’ ένα κενό
που με πάει όλο και πιο ψηλά
φοβάμαι την πτώση
φοβάμαι τον χρόνο
μη πάω πολύ χαμηλά.
Μυαλό καθρέπτης σπάει και χάνεται
σαν τον κλέφτη παίρνει δεν δίνει
χαμένη νίκη τελικά.
Λευκό το πέπλο σκέπασε τ’ όνειρο
Ψάχνει λιμάνι, δεν θέλει να μείνει
άδικος κόπος τελικά.
Copyright
Ειρήνη Φραγκάκη
13/06/2012
Σ’ άγνωστα μέρη
Άγνωστοι τόποι κι εσύ με ψάχνεις
μέσα σε λέξεις και σε σταθμούς
άγνωστοι νόμοι κι εσύ κοιτάζεις
να φύγεις γι άλλους προορισμούς.
Σ’ άγνωστα μέρη σ’ άλλα παλάτια
δράκους γυρεύεις και λυτρωμούς.
Σ’ άγνωστα μέρη δάκρυα κομμάτια
νεράιδες θέλεις κι ιπποτισμούς.
Πρόσωπα άδεια καρδιές που φεύγουν
μάσκες σκορπάνε μες στο χαμό.
Σε πρόσωπα ξένα χαμόγελα πέφτουν
Κι εγώ σε ψάχνω για να σωθώ.
Σ’ άγνωστα μέρη σ’ άλλα παλάτια
δράκους γυρεύεις και λυτρωμούς.
Σ’ άγνωστα μέρη δάκρυα κομμάτια
νεράιδες θέλεις κι ιπποτισμούς.
Ειρήνη Φραγκάκη
13/06/2012
Έλα μαζί μου και χαμογέλα!
Θέλω να ξαναζήσω την αγάπη σου
Να γίνω πια κομμάτι απ’ το κομμάτι σου
Θέλω να ζήσω μαζί σου την ίδια τρέλα
Έλα μαζί μου και χαμογέλα!
Στον ουρανό κοιτούσα ένα αστέρι
Κι ένιωθα πως μου κράταγες το χέρι
Στον ουρανό έκανα την ευχή μου
Κοντά μου να ‘σαι πάντα ψυχή μου!
Κοίταξα μες στα μάτια σου και είδα
Ότι δεν χάθηκε καμιά ελπίδα
Άκουσα τη φωνή απ’ την ψυχή σου
Κι ορκίστηκα πάντα να ‘μαι μαζί σου!
Θέλω να ξαναγίνω εγώ το δάκρυ σου
Να γίνω πάλι η τρελή αγάπη σου
Θέλω να ζήσω μαζί σου την ίδια τρέλα
Έλα μαζί μου και χαμογέλα!
Ειρήνη Φραγκάκη
